“Bazı şeyler için artık sabrım yok;
Ukala biri haline geldiğim için değil,
aksine hayatımda artık beni mutsuz eden,
ya da üzen şeyler ile vaktimi daha fazla
kaybetmek istemediğim bir noktaya ulaştığım için…
Laf sokmalara, haddinden fazla eleştirilere ve
Benden hoşlanmayan insanları memnun etmeye,
beni sevmeyen insanları sevmeye
ve bana gülümsemeyen insanlara
gülümsemeye yönelik arzumu kaybettim.
Artık yalan söyleyen
ve beni yönetmek isteyen insanlara
bir tek dakika bile harcamak istemiyorum.
Oyunların, ikiyüzlülüğün, sahtekarlıkların
ve ucuz övgülerin olduğu ortamlarda bulunmak istemiyorum.
Çok bilmişliğe ve akademik ukalalığa tahammülüm yok.
Aynı şekilde boş dedikodulara da bulaşmak istemiyorum.
Uyuşmazlıklardan ve karşılaştırmalardan nefret ediyorum.
Farklılıklardan, hatta zıtlıklardan oluşan bir dünyaya inanıyorum,
bu nedenle katı ve toleransı olmayan olan insanlardan kaçınıyorum.
Arkadaşlıkta sadakatsizlikten ve ihanetten hoşlanmıyorum.
Birisine nasıl iltifat edileceğini
ya da cesaretlendirmek için ne diyeceğini bilmeyen insanlarla
bir arada olamıyorum.
Abartılar beni sıkıyor ve hayvanları sevmeyenleri kabullenmekte zorlanıyorum.
Ve..
her şeyin de üzerinde, ”sabrımı hak etmeyen hiç kimseye sabrım yok”.
Yorumlar
Yorum Gönder